تأثیر برنامه آموزش خانواده بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس

مقدمه: با توجه به آمار رو به فزونی جمعیت سالمندان و به دنبال آن، افزایش مبتلایان به اختلالات مزمن از جمله دمانس، انتظار می‌رود تعداد مراقبین خانوادگی و فراوانی عوارض مراقبتی به ویژه عوارض روانی نظیر اضطراب، افسردگی و ... افزایش یابد. بدین جهت مطالعه کنونی با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزش خانواده بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس انجام گرفت. روش: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بوده که تأثیر یک برنامه آموزش خانواده را برروی 50 نفر از مراقبین خانوادگی در مراکز ارجاع سالمندان مبتلا به دمانس واقع در شهر اصفهان با استفاده از نمونه‌گیری آسان و تخصیص تصادفی برای قرارگیری در گروه‌های مطالعه بررسی نموده است. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، آزمون معاینه مختصر وضعیت روانی (MMSE) و پرسشنامه DASS (فرم 42 سؤالی) بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS v.16 و با استفاده از آزمون‌های کای‌دو، تی‌مستقل و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: دو گروه از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معناداری با یک دیگر نداشتند. میانگین نمره افسردگی، اضطراب و استرس در گروه آزمون به طور معناداری نسبت به گروه کنترل در مراقبین کاهش یافت (01/0>p). نتیجه‌گیری: از آنجایی که اجرای این برنامه توانست وضعیت روانی مراقبین خانوادگی سالمندان مبتلا به دمانس را بهبود بخشد، پیشنهاد می‌شود که برنامه‌هایی در این راستا تدوین و توسعه یابند و ارزیابی آن‌ها در قالب پژوهش‌های مختلف انجام گیرد.